Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część VII

Po utracie Belgradu Ludwik, choć w ogromnym niebezpieczeństwie choroby, na którą z powodu niedogodności związanych z pracami obozowymi i objedzenia się jesiennymi owocami zapadł, doznawszy także tak wielkiej szkody, cierpiał przez gwałtowny ból, niemniej jednak skoro zauważył, że pod nieobecność zwycięskiego wroga wojna rozpocznie się późno, oddziały w odpowiednich miejscach rozmieścił oraz przede wszystkim obsadził załogami obronnymi Petrovaradin i Vilakum (bo znajdowało się podobno na ruinach dawnego Sirmium), bo poprzez obserwowanie i działanie z tych miejsc, jak się wydaje, można było odpychać wrogich wypraw, których niewątpliwie należało się spodziewać od strony Belgradu. Po wydaniu tych dyspozycji, gdy większa część oddziałów cierpiała na różne i powszechne choroby, wodzowie i pr ...

	krzysztof-laskowski
	30 grudnia 2018 19:40

Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część VI

Ucieknąwszy się przeto do próśb i modlitw, zaklinali ich na nieśmiertelnego Boga i wszystkie duchy niebieskie nie bez lamentów i łez, by skoro jak za dawnych lat wspaniałych i haniebnych czynów wojennych, tak rzeczywiście w obecnym czasie niewyobrażalnie potwornego oblężenia zimna, upału, pragnienia, głodu, ran oraz pozostałych niedogodności z codziennego trudu i uporu płynących z wielką wytrwałością i niezłomnym duchem doświadczyli oraz tak wielką wspaniałego imienia i stałości chwałę zdobyli, teraz nie chcieli po wielkim upadku chylącej się ściany złamani na duchu i przerażeni zaciemniać i porzucać imienia dawnej i obecnej sławy; że nie należy tak bardzo obawiać się jego przypadku, skoro podobno on zamierzającym atakować, inaczej niż oni sobie życzyli, zatarasował drogę, niż otworzył ...

	krzysztof-laskowski
	23 czerwca 2018 17:44

Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część V

Prefekci Blasko i Bothus z najwyższą pilnością i nieustanną pracą pełniących na posterunkach wszędzie wartę żołnierzy, których zaledwie czterystu zostało, przeglądali i zachęcali, by obowiązek i zadanie ochrony ojczyzny należny z zaangażowaniem sprawowali. Rannych dawaniem lekarstw pocieszali, zdrowym dodawali ducha, swoje obowiązki ze względu na warunki czasów i konieczność z tą wiarą, męstwem i pilnością wykonywali, by wydawało się, że do tej pory wszystko zostało załatwione w sposób należyty, bo dwadzieścia ataków wrogów na zamek i miasto z nieopisaną wściekłością przeprowadzonych z niepokonaną ciała i ducha siłą oraz stałością wytrzymali. Ponieważ mimo nadziei atak wrogów przedłużał się, nie było w istocie rzeczy ani jednej chwili, w której balisty przestałyby strzelać, ale i z wię ...

	krzysztof-laskowski
	19 maja 2018 16:56

Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część IV

Tymczasem Sulejman, z wielką troską i niepokojem oddany sprawie oblężenia, nie przestawał zachęcać podwładnych, by kontynuowali walkę, już to sroższymi groźbami, już to obietnicami i nagrodami. I choć stamtąd Pyrrus, a stąd na oczach sułtana Ahmed, powróciwszy po wzięciu Šabaca, w sposób szczególny i niestrudzony dokładali wysiłków, by burzyć mury, nasi jednak, broniąc się z wyjątkowym męstwem i ruiny murów, które przez wrogów były za dnia zwalane, nocą pilnie odbudowując, dłuższy za dnia i sroższy bój wydawali, tak że tureccy wodzowie wielką zdobycia miasta nadzieją nie byli podtrzymywani, choć to, jak się zdawało, ze strachu przed Sulejmanem, groźbie pewnej śmierci z rozkazu którego zdesperowani albo leniwi musieli podlegać, w ciszy zachowywali. Już bowiem mijał trzydziesty dzień bez ...

	krzysztof-laskowski
	17 maja 2018 18:17

Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część III

Szymon, w niewielkim stopniu nadejściem Turków przestraszony, jął się do obrony przygotowywać, wrogów, którzy ośmielili się bliżej podejść, strzałami i kulami odpędzać, większymi kolubrynami szańce i kosze wrogów rozpraszać, w końcu rzecz znakomicie i mężnie prowadzić, tak że Ahmed, po tym gdy los nie zadowolił się pierwszymi jego wysiłkami, był zmuszony z obozu Sulejmana większe balisty uzyskać i przywieźć. Gdy one dotarły, Turek, oceniwszy, że należy tymczasem dać żołnierzowi spokój od walki, tak długo aż umocnienia od żelaznych pocisków otwierają się, czyniąc wejście, postanowił walczyć poprzez rzucanie nimi w mury i złamać opór wobec oblegających. Ponieważ działania te trwały nieprzerwanie dzień i noc, zniszczona została tak wielka część murów, że uznał, że żołnierze mogą poprowadz ...

	krzysztof-laskowski
	15 maja 2018 20:14

Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część II

Gdy sprawy w Nandoralbie znajdowały się w stanie zaburzenia i zamieszania, gdy doniesiono, że Sujeman po opuszczeniu Hadrianopola, dokąd wojsku nakazał gromadzić się ze wszystkich miejsc, ruszył z dwudziestoma pięcioma obozami do Samandrii (Smederevo). Ale Ludwik, radami współpracowników nakłoniony, nakazał Berhama Chausiusa, legata Sulejmana, który to legat, jak powiedzieliśmy, pod pretekstem zbadania sił Króla przybył w poprzednim roku, ściągniętego do zamku Tata, z całą strażą potajemnie zabić i do gigantycznego stawu, który obmywa mury zamku od części wschodniej, wrzucić, żeby nie pozostały ślady zabójstwa. A król wysłał polecenia do wszystkich prowincyj lub regionów, by bez żadnej zwłoki żołnierze w jak największej możliwie liczbie zbierali się pod chorągwiami do Tolny, miasta lud ...

	krzysztof-laskowski
	14 maja 2018 17:47

Historia Królestwa Węgier. Księga VII. Część I

Chciałbym przedstawić Czytelnikom cykl, w którym będę starał się w częściach publikować przekład ksiąg VII i VIII Historii Królestwa Węgier, którą w języku łacińskim napisał Miklós Istvánffy (1538-1615), zwany też Nicolaus Isthuanfius. Dzieło zostało wydane w 1622 roku, po śmierci autora, zwanego Tytusem Liwiuszem Węgier, bo studiował w Padwie, starożytnym Patavium, mieście autora Dziejów Rzymu od założenia miasta. Księgi VII i VIII obejmują okres od roku 1521 do roku 1527. Istvánffy zaczyna opowieść na roku 1490, gdy umarł król Maciej Korwin, i jednocześnie kontynuuje dzieło Rerum Ungaricum decades (Dekady dziejów Węgier), które na królewskie zamówienie stworzył Włoch Antonio Bonfini. Kończy na roku 1605.

Tytuł: Regni Hungarici historia, post obitum gloriosissimi Mathiae Corvini Regis ...

	krzysztof-laskowski
	13 maja 2018 22:12

Bernadotte, Francuz, który został królem Szwecji

Jean-Baptiste Bernadotte urodził się 26 stycznia 1763 r. w Pau w prowincji Béarn, leżącej w dawnym Królestwie Nawarry, w tej samej miejscowości, skąd wywodził się król Henryk IV, założyciel dynastii Burbonów. Przyszły władca Szwecji był piątym dzieckiem pracownika sądu miejskiego Jeana Henriego Bernadotte’a i Jeanne de Saint-Jean. Miał studiować prawo, ale bardziej interesował się sprawami wojskowymi. W 1780 r., po śmierci ojca, wstąpił armii i trafił do pułku piechoty Royal-la-Marine. Pełnił służbę między innymi na Korsyce i w Grenoble, gdy wybuchła rewolucja. W 1792 r. otrzymał awans na podporucznika i ruszył na wojnę, którą Republika Francuska toczyła z pierwszą koalicją. Tak szybko pokonywał kolejne stopnie, że pod koniec następnego roku został generałem brygady za zasługi przy obl ...

	krzysztof-laskowski
	15 maja 2017 09:32